Ετικέτα: Κρατούμενοι

(Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στη σχολή ώστε να γνωστοποιηθεί στη φοιτητική κοινότητα ο αγώνας του απεργού πείνας Σπύρου Χριστοδούλου αλλά και για να ανοίξει συνολικότερα το ζήτημα των πολιτικών κρατουμένων.)

Στις 14/1/19 ο αναρχικός Σπύρος Χριστοδούλου ξεκίνησε απεργία πείνας στις φυλακές Λάρισας με αίτημα την συγχώνευση των ποινών του. Κάτι που καταχρηστικά του στερείται, παραβιάζοντας οι ίδιοι τους νόμους τους (άρθρο 107 και 101). Το ρόλο του δήμιου έχει αναλάβει ο εισαγγελέας εφετών Δράκος, γνωστός για τις μεθοδεύσεις εναντίον πολιτικών κρατουμένων. Οι δικαστικοί μηχανισμοί του κράτους δείχνουν την εκδικητικότητά τους σε αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην εξουσία.

Η σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο, με οποιοδήποτε τρόπο, έχει πολλές φορές σαν αποτέλεσμα διώξεις και φυλακίσεις των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Μέσα από την καταστολή, το κράτος προσπαθεί να σπείρει τον τρόμο θέτοντας το δίλημμα υποταγή ή εγκλεισμός. Αυτό επίσης προσπαθεί να επιτευχθεί με την στοχοποίηση των πολιτικών κρατουμένων θέλοντας να παραδειγματίσει όσους σκεφτούν να αμφισβητήσουν τη δύναμή του. Οι πολιτικοί κρατούμενοι παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ (πάντοτε μέσω κρατικής εντολής) άλλοτε σαν τρομοκράτες και άλλοτε σαν απλοί εγκληματίες, αποκρύπτοντας την πολιτική σημασία της δράσης τους, με σκοπό να τους απομονώσουν από το κοινωνικό σύνολο. Ως ανάχωμα στην απονοηματοδότηση τους έρχεται η αλληλεγγύη αναδεικνύοντας οτι οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι κομμάτι του ευρύτερου αναρχικού κινήματος, το οποίο στοχεύει στην κατάρριψη κάθε εξουσίας και στη δημιουργία μιας πραγματικά ελεύθερης κοινωνίας.

Η ακεραιότητα του κράτους διαφυλάσσεται από τους νόμους, οι οποίοι επιβάλλονται στο κοινωνικό σύνολο. Οι νόμοι έρχονται να επισφραγίσουν την ανισότητα και την αντίθεση ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους. Όποιοι δεν τους ακολουθούν βρίσκονται αντιμέτωποι με την καταστολή των μπάτσων και έπειτα με τη δικαστική μαφία. Έτσι, διαρκώς γίνεται προσπάθεια να χτιστεί το προφίλ του εγκληματία κατά το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά το κάθε υποκείμενο αποκρύβοντας την πραγματική αιτία που οδηγεί στις παραβατικές συμπεριφορές, η οποία είναι ο τρόπος κοινωνικής οργάνωσης που γεννά τη φτώχεια και την ανισότητα.

Ως έσχατο εργαλείο πειθάρχησης χρησιμοποιείται η φυλάκιση. Αν και παρουσιάζεται ως σωφρονισμός, στην πραγματικότητα είναι μία στείρα εκδικητικότητα. Άνθρωποι στοιβάζονται στα στενά κελιά των φυλακών στερούμενοι το στοιχειώδες δικαίωμά τους για ζωή. Ειδικότερα, σε καθεστώς εξαίρεσης βρίσκονται οι πολιτικοί κρατούμενοι στους οποίους επιβάλλονται εξοντωτικές ποινές σε αντίθεση με τα μεγαλοαφεντικά που αθωώνονται ή καταδικάζονται με τις μικρότερες ποινές. Αυτό αναδεικνύει τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής δικαιoσύνης που σαν τα φίδια δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους.

Είναι προφανές οτι σε έναν κόσμο χωρίς ιδιοκτησία, ταξική διαστρωμάτωση, εξουσία, ανταγωνισμό, σεξισμό, δεν θα υπήρχε κοινωνικός κανιβαλισμός και εξουσιαστική επιβολή. Ο νόμος είναι αυτός που γεννά το έγκλημα και η ιδιοκτησία την κλοπή. Οι φυλακές ως προπύργιο του φόβου και της τιμωρίας πρέπει να καταστραφούν και αυτό μπορεί να γίνει μόνο στα πλαίσια της επαναστατικής διαδικασίας που θα καταργήσει το κράτος και το κεφάλαιο. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι σάρκα από τη σάρκα του αναρχικού κινήματος γι’ αυτό και η αλληλεγγύη είναι ένας τρόπος σύνδεσης του αγώνα των μέσα με τους έξω.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΑΓΩΝΑΣ  ΚΑΙ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΓΙΑ ΕΝΑΝ  ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αυτοοργανωμένο Στέκι Γεωπονικού