Ετικέτα: Φοιτητικές Εκλογές

Οι φοιτητικές εκλογές του 2019 πλησιάζουν και έρχεται η στιγμή να εκτελέσεις το πολιτικό σου καθήκον, να ψηφίσεις. Από εκεί και μετά δεν φέρεις καμία ευθύνη. Άλλοι θα αναλάβουν για σένα, είτε είναι αυτοί που εξέλεξες είτε όχι. “Έτσι και αλλιώς δημοκρατία έχουμε”, η πλειοψηφία αποφασίζει και οι εκλεγμένοι εκτελούν. Και κάπως έτσι  δημιουργείται μια λογική ιεραρχίας και κυριαρχίας κάτω από το προσωπείο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Δεν είναι καθόλου περίεργο που η ιδέα της ψηφοφορίας για την εκλογή εκπροσώπων και για την λήψη των αποφάσεων καλλιεργείται στον άνθρωπο από τα πρώτα κιόλας βήματά του στην κοινωνία. Καθ’ όλη τη διάρκεια του εκπαιδευτικού του βίου γαλουχείται να την αποδέχεται και να τη θεωρεί απαραίτητη. Έτσι, καλλιεργείται η αντίληψη πως οι καταπιεσμένοι δεν χρειάζεται να αγωνίζονται, αλλά να περιμένουν και να αναθέτουν σε τρίτους  (αφέντες, ηγέτες, εκπροσώπους) να διαχειριστούν τις ζωές τους.

Μέσα στη σχολή και κατ’ επέκταση έξω στη κοινωνία αυτοί οι τρίτοι είναι τα κόμματα και τα στελέχη τους που μέσω της εξουσίας που τους δίνεται από την εκλογική διαδικασία ακολουθούν τέτοιες πρακτικές ώστε να μετατρέψουν τους καταπιεσμένους σε πιόνια που ακολουθούν αρχηγούς. Έτσι τα άτομα οδηγούνται στη μαζοποίηση, η οποία βοηθάει τα κόμματα και τους πολιτικούς μηχανισμούς να υλοποιήσουν τα συμφέροντά τους. Αυτό το πετυχαίνουν μέσω των δήθεν ανεξάρτητων παρατάξεων, οι οποίες δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τα νόθα παιδιά του πολιτικού συστήματος.

Εμφανή παραδείγματά μέσα στο πανεπιστήμιο είναι η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ. Οι οποίες προκειμένου να κερδίσουν στις εκλογές και να αποκτήσουν δύναμη χρησιμοποιούν δόλια και γλοιώδη μέσα. Όπως, το να δίνουν σημειώσεις, να μαζεύουν τηλέφωνα πρωτοετών και να καλούν σε καφέδες ή πάρτυ σε δικά τους μαγαζιά κ.ο.κ. Όλο αυτό το πελατειακό μόρφωμα δεν είναι τυχαίο αλλά είναι ταυτόσημο με το καπιταλιστικό μοντέλο που θέλουν να εμφυσήσουν στις συνειδήσεις των φοιτητών/ριών.

Από την άλλη έχουμε και την δήθεν επαναστατική αριστερή νεολαία που θεωρεί ως αναγκαίο κακό την συμμέτοχη της σε αυτή την εκλογική παρωδία. Και αυτή, χρησιμοποιεί  ψηφοθηρικές τεχνικές για την προσέγγιση του κόσμου και την απόκτηση εκλογικής δύναμης. Προπαγανδίζει  ότι μέσω της δημιουργίας ενός αριστερού σοσιαλιστικού/κομμουνιστικού κράτους ή με την μεταρρύθμιση του ήδη υπάρχοντος αστικού κράτους θα έρθει η ισότητα, κάτι που η ιστορία έχει επανειλημμένως καταρρίψει. Από την άλλη δεν γίνεται  να μην αναφερθούμε και στην ΚΝΕ, που ακολουθώντας μια συγκεκριμένη κομματική γραμμή καπελώνει και καταστέλλει εδώ και χρόνια όποια επαναστατική πράξη βρεθεί απέναντι στα συμφέροντα της.

Εμείς με την σειρά μας αναγνωρίζουμε στα πρόσωπα των παρατάξεων και των κομμάτων τους τα μελλοντικά αφεντικά μας, εκείνα τα άτομα που δεν θα διστάσουν, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους, να πατήσουν επί πτωμάτων. Γι’ αυτό τασσόμαστε ενάντια στις φοιτητικές αλλά και κάθε λογής εκλογές, γιατί δεν συμφωνούμε με την εκμηδένιση της προσωπικότητας και την απάθεια ενός κοινωνικού συνόλου που εφησυχάζετε σε μία ψήφο. Για εμάς οι αντιθέσεις είναι ξεκάθαρες όπως και οι θέσεις μας. Δε θα αφήσουμε κανέναν/μία να καταπιέζει τις ζωές μας. Οργανωνόμαστε, προτάσσουμε συνελεύσεις οριζόντιες, αυτοοργανωμένες και αδιαμεσολάβητες. Οριζόντιες γιατί θέλουμε να ανατρέψουμε τις ιεραρχικές δομές οργάνωσης, αυτοοργανωμένες πέρα από κάθε κομματικό συμφέρον και αδιαμεσολάβητες μακριά από κάθε πρωτοπόρα δύναμη.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΨΗΦΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΛΩΤΣΙΕΣ

ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΚΑΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

 Αναρχικό Στέκι Γεωπονικού

Οι φοιτητικές εκλογές του 2018 πλησιάζουν και η κινητικότητα των παρατάξεων αυξάνεται. Οι πασπίτες και οι δαπίτες τάζουν ποτά, καφέδες, σημειώσεις και οι αριστεροί ενώ προβάλουν ένα πιο αγωνιστικό χαρακτήρα, λέγοντας ότι ο φοιτητικός σύλλογος είναι κεκτημένο αγώνων και καλώντας σε γενικές συνελεύσεις, ουσιαστικά προσπαθούν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Να εκμαιεύσουν ψήφους. Δεν μας φαίνεται περίεργο βέβαια που η προσπάθεια αυτή βρίσκει έφορο έδαφος και καρποφορεί καθώς η εκλογή αντιπροσώπων είναι μια διαδικασία που από τα πρώτα βήματα ενός ανθρώπου στη κοινωνία -το σχολείο- γαλουχείται να είναι αποδεκτή και απαραίτητη. Καλλιεργείται λοιπόν στους από τα κάτω, καθ’ όλη τη διάρκεια του εκπαιδευτικού βίου, η ψευδαίσθηση πως δεν χρειάζεται για να αλλάξουν τα πράγματα ή για να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε κάτι να παίρνουν θέση και να αγωνίζονται παρά μόνο να εκλέγουν τους αφέντες, ηγέτες, εκπροσώπους τους. Αυτή είναι και η πιο επικίνδυνη δύναμη του εκλογικού θεσμού, η ανάθεση της διαχείρισης της ζωής μας σε τρίτους.

Μέσα στη σχολή, και κατ επέκταση έξω στη κοινωνία , αυτοί οι τρίτοι είναι τα κόμματα και τα στελέχη τους που έχουν πάγιες κομματικές γραμμές και ακολουθούν τέτοιες πρακτικές ώστε να μετατρέψουν τους καταπιεσμένους σε πιόνια που ακολουθούν αρχηγούς. Κατά την εκλογική διαδικασία εκμηδενίζεται η ατομική αυτενέργεια καθώς η ψήφος δίνεται σε μια μασίφ κομματική άποψη που δεν εκφράζει απαραιτήτως στο σύνολο της τον ψηφοφόρο. Έτσι, τα άτομα οδηγούνται στη μαζοποίηση η οποία βοηθάει τα κόμματα και τους πολιτικούς μηχανισμούς να επιτύχουν τα συμφέροντά τους τα οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι συμφέροντα της ευρύτερης από τα κάτω κοινωνίας.

Τέτοια συμφέροντα υπάρχουν και στις σχολές. Έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες σε συνεργασίες μεγαλοκαθηγητάδων και πρυτανικών αρχών με κομματικά στελέχη των παρατάξεων. Οι συνεργασίες αυτές συνάπτονται ώστε να γίνουν αποδεκτά συμφέροντα των πρώτων στο σύνολο του φοιτητικού συλλόγου καθώς παρουσιάζοντάς τα οι παρατάξεις ως συμφέροντα όλης της φοιτητικής κοινότητας , χωρίς να εμβαθύνουν στον απώτερο σκοπό, δεν βρίσκουν κάποια ουσιαστική αντίσταση στην υλοποίηση τους. Υπηρετούν λοιπόν κατά γράμμα το ρόλο του πανεπιστημίου ο οποίος είναι να εκπαιδεύσει εξειδικευμένους εργαζόμενους που θα ακολουθούν πάντα εντολές και θα κάνουν πράξη τα συμφέροντα άλλων χωρίς να αντιδρούν. Εργαζόμενους που θα πληρώνονται με ψίχουλα για να κερδίζουν οι μεγάλες εταιρίες από την υπεραξία της εργασίας τους και θα λένε και ευχαριστώ καθώς έχουν περάσει από το στάδιο της απλήρωτης εργασίας μέσα στη σχολή. Εργασία που με τη μάσκα της μάθησης και της εκπαίδευσης γλυτώνει πολλά λεφτά από τα πανεπιστήμια βοηθώντας τα να κερδίζουν κιόλας, σε συνεργασία με εταιρίες που εκμεταλλεύονται τις καινοτομίες της φοιτητικής έρευνας ή και απλά τα εργατικά χέρια των φοιτητών.

Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τους σκοπούς και τον τρόπο λειτουργίας των παρατάξεων/κομμάτων. Έχοντας κάθετες, ιεραρχικές δομές στηρίζουν εξουσιαστικούς θεσμούς ένας από τους οποίους είναι το Δ.Σ.* στο οποίο πολλές φορές παίρνονται αποφάσεις χωρίς καν να συζητιούνται με τον υπόλοιπο φοιτητικό σύλλογο. Ακόμα και οι γενικές συνελεύσεις όμως έχουν εκφυλιστεί καθώς κουμάντο κάνουν πάλι τα κόμματα που πασχίζουν να συντηρήσουν και να αναπαράγουν το ήδη υπάρχον εξουσιαστικό σύστημα. Μερικοί ισχυρίζονται ότι θα παλέψουν για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο το οποίο για αυτούς είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο με δίδακτρα, με εργολαβίες και εταιρίες. Θέλουν ένα φοιτητή εντατικοποιημένο που πρέπει να ασχολείται μόνο με αυτή του την ιδιότητα και να είναι αποστασιοποιημένος από τους υπόλοιπους κοινωνικο-πολιτικούς του ρόλους. Μερικοί άλλοι προσπαθούν να πείσουν τους φοιτητές πως οι Γενικές Συνελεύσεις είναι αδιαμεσολάβητες και πως είναι σημαντικό να συμμετέχουμε σε αυτές. Εμείς όμως αντιλαμβανόμαστε τον εξουσιαστικό ρόλο που έχει ο καθένας μέσα σε αυτές τις συνελεύσεις και τις ξεκάθαρες πολιτικές τους στοχεύσεις. Ξέρουμε ότι βρίσκονται εκεί για να λειτουργήσουν αφομοιωτικά μπροστά σε οποιαδήποτε επαναστατική άποψη που μπορεί να σημάνει την έναρξη ενός ταξικο- κοινωνικού πολέμου. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που οι παρατάξεις τρέχουν να υλοποιήσουν τις συνελεύσεις παίρνοντας προηγουμένως έγκριση από τις πρυτανικές αρχές. Πως μπορεί μια τέτοια νομιμοποιημένη συνέλευση να έχει ανατρεπτικό χαρακτήρα;

Ως Αυτοοργανωμένο Στέκι Γεωπονικού τασσόμαστε ενάντια στις φοιτητικές, αλλά και κάθε λογής εκλογές, όχι γιατί δεν θέλουμε τους φοιτητές να δρουν πολιτικά μέσα στη σχολή αλλά γιατί δεν θέλουμε την εκμηδένιση της προσωπικότητας και την απάθεια ενός κοινωνικού συνόλου που εφησυχάζετε σε μια ψήφο. Δεν θεωρούμε την ψήφο πολιτικοποίηση αλλά αναζητούμε την συνεχή πολιτικοποίηση των ατόμων στην καθημερινότητά μας με σκοπό τη δημιουργία ρήξεων με το κρατικό και καπιταλιστικό οικοδόμημα. Η πολιτική δράση δεν έχει καμία σχέση με τις εκλογές καθώς η ιστορία επανειλημμένα έχει δείξει πως τίποτα δεν αλλάζει όταν το ζητάμε από τους καταπιεστές, είτε αυτοί εντάσσονται στη δεξιά είτε στην αριστερά, αλλά μόνο όταν αγωνιζόμαστε. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να καταπιέζει τις ζωές μας. Οργανωνόμαστε, προτάσσουμε συνελεύσεις οριζόντιες, αυτοοργανωμένες, αδιαμεσολάβητες. Οριζόντιες γιατί θέλουμε να ανατρέψουμε τις ιεραρχικές δομές οργάνωσης, αυτοοργανωμένες πέρα από κάθε κομματικό συμφέρον και αδιαμεσολάβητες μακριά από κάθε πρωτοπόρα δύναμη.

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΏΝ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

*Το Δ.Σ. αποτελείται από τους εκλεγμένους εκπροσώπους των παρατάξεων και ο ρόλος του κανονικά είναι να διαμεσολαβεί μεταξύ φοιτητών – πρυτάνεων ώστε να υλοποιούνται οι αποφάσεις του ανώτατου οργάνου του φοιτητικού συλλόγου, της Γενικής Συνέλευσης.

Αυτοοργανωμένο Στέκι Γεωπονικού