Τα τελευταία χρόνια ερχόμαστε αντιμέτωποι με συνεχείς πολέμους μεταξύ κρατών τα οποία έχουν σκοπό την ανακατανομή του κόσμου. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα —όπως έχει ξανασυμβεί— για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση που το ίδιο δημιούργησε, δεν διστάζει να εξαπολύσει πολέμους για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων σε λιγότερα χέρια, αδιαφορώντας πλήρως για τους αμέτρητους θανάτους και ξεριζωμούς ανθρώπων. Λόγω της συνθήκης αυτής δημιουργούνται ροές προσφύγων με σκοπό την αναζήτηση καταφυγίου. Πέρα από τις χώρες που πλήττονται από τον πόλεμο, υπάρχουν και άλλες όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι τόσο αντίξοες και απάνθρωπες, που αναγκάζουν τους ανθρώπους να τις εγκαταλείπουν για ένα καλύτερο μέλλον.
Χάρη στην γεωγραφική της θέση, η Ελλάδα καλείται να παίξει τον ρόλο του τροχονόμου για την ΕΕ, πράττοντας κατα τα συμφωνηθέντα. Ένα απ’ αυτά είναι και η Συνθήκη του Δουβλίνου, η οποία προβλέπει την επιστροφή των μεταναστών στην χώρα εισόδου τους στην ΕΕ, δηλαδή κατα κύριο λόγο στην Ελλάδα. Κράτος, ΜΚΟ και ΕΕ στήνουν το παιχνίδι τους, φυλακίζοντας πρόσφυγες και μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για την εξυπηρέτηση των σχεδίων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Από την μία το εγχώριο κεφάλαιο πλουτίζει στις πλάτες μεταναστών, προσφέροντας τους δουλειά με αντίτιμο πενιχρά ποσά, ενώ συχνά δεν λαμβάνουν τα δεδουλευμένα τους ή δέχονται ακόμη και απειλές εάν τα διεκδικήσουν. Από την άλλη το ξένο κεφάλαιο επωφελείται με την διαλογή ειδικευμένων μεταναστών, προορίζοντας τους για εργάτες σε εργοστάσια ανεπτυγμένων χωρών (π.χ. Γερμανία).
Το τουρκικό κράτος παίζει το επικοινωνιακό του παιχνίδι, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ανοίγοντας τα σύνορα προς την Ευρώπη και δίνοντας φρούδες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η μαζική προσέλευση προσφύγων και μεταναστών στα ελληνικά σύνορα. Το ελληνικό κρατος δεν δίστασε να επιτεθεί με χημικά και πραγματικά πυρά, που κόστισαν ανθρώπινες ψυχές (Μοχάμεντ Αλ Άραμπ, ηλικία 22 ετών και καταγωγή από τη Συρία και Μουχάμαντ Γκουλζάρ καταγωγή από το Πακιστάν) αλλά και πολλούς τραυματίες. Την ίδια στιγμή στην Λέσβο προσφυγικές ροές καταφτάνουν σε λέμβους οι οποίες δέχονται επιθέσεις από λιμενόμπατσους που περνούν δίπλα τους με σκάφη και με ιλιγγιώδη ταχύτητα, απειλώντας την σωματική τους ακεραιότητα.
Τα γεγονότα αυτά προσέφεραν γόνιμο έδαφος για την έξαρση ρατσιστικών και φασιστικών παραληρημάτων τόσο από τους κρατικούς διαχειριστές όσο και από τους πολίτες τις κοινωνίας. Το κράτος ως μόνη λύση προτείνει πλωτά φράγματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης σε ξερονήσια, πρακτικές που παραπέμπουν σε αυταρχικά καθεστώτα και μονάχα την απομόνωση και την εξαθλίωση θα επιφέρουν.Τον ρόλο τους δεν έλειψαν να εξυπηρετήσουν και τα Μ.Μ.Ε. τα οποία νομιμοποιούν την θανατοπολιτική του κράτους και σπείρουν τον φόβο τροφοδοτώντας με το δηλητήριο του ρατσισμού και της τρομολαγνείας την κοινωνία.Η νοσηρότητα της κατάστασης και ο εκφασισμός της κοινωνίας έγιναν έκδηλα με την αντιμετώπιση μίας μερίδας ντόπιων στην Λέσβο, οι οποίοι εμπόδισαν, προπυλάκισαν και έβρισαν τους κατατρεγμένους, επιβάλλοντας την εξουσία με όπλο την εθνική τους ταυτότητα και υπερηφάνεια. Μάλιστα ρατσιστικά απόβλητα προέβησαν στο κάψιμο δομών αλληλεγγύης και ενός σχολείου μεταναστών. Παρόμοια φαινόμενα παρατηρήθηκαν και στον Έβρο όπου εθνικόφρονες οπλισμένοι επιδίωξαν να προστατεύσουν τα σύνορα σε ρόλο μπάτσου και στρατού. Για ακόμη μία φορά διαπιστώνουμε ότι ο μέσος νοικοκυραίος με την πρώτη αφορμή δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό ενός ανθρώπου φοβισμένου που μπορεί να επιβληθεί μόνο στον πιο άτυχο απ’ αυτόν και ταξικά κατώτερο του.
Στον πόλεμο μεταξύ των αφεντικών και των καταπιεσμένων στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε μετανάστες και πρόσφυγες, αναγνωρίζοντας την θέληση, το θάρρος και την έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων αυτών για μία ζωή με αξιοπρέπεια και για ένα αύριο δίχως αφέντες και καταπιεστές.Απαίτηση μας η ελεύθερη μετακίνηση κάθε ανθρώπου όπου επιθυμεί και η δημιουργία ενός κόσμου δίχως σύνορα, κράτη, στρατούς, καπιταλισμό, ανισότητα και θάνατο.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ
ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ, ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
Αναρχικό Στέκι Γεωπονικού 
Blog: stekigewponikou.espivblogs.net
Mail: stekigewponikou@espiv.net