Διαχρονικά το πανεπιστήμιο αποτελεί κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένο με το κράτος. Στόχος του πανεπιστημίου είναι να διοχετεύσει πειθαρχημένους και εξειδικευμένους εργάτες προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της αγοράς στην τεχνοκρατούμενη κοινωνία.
Από την μία, η πειθάρχηση των φοιτητών επιτυγχάνεται μέσω των απαιτητικών προγραμμάτων σπουδών (αλυσίδες μαθημάτων, εργαστήρια). Ταυτόχρονα τα πανεπιστήμια εκπαιδεύουν τους φοιτητές σε ένα καθεστώς απλήρωτης εργασίας ή χαμηλών απολαβών μέσω της πρακτικής άσκησης. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν ένα ”πρότυπο” φοιτητή, του οποίου ο μοναδικός στόχος είναι η επαγγελματική κατάρτιση, αποκόβοντάς τον από τους πολύπλευρους κοινωνικούς του ρόλους. Ένα ακόμα εργαλείο πειθάρχησης είναι και ο ανταγωνισμός, ο οποίος εμφυσείται μέσω της εξεταστικής, του βαθμού πτυχίου ,των κριτηρίων εισαγωγής σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις και της κατήχησης των καθηγητών.
Από την άλλη, η υπερεξειδίκευση επιτυγχάνεται με τα αναδιαρθρώμενα νομοσχέδια, τα οποία έχουν στόχο να μειώσουν τα εργασιακά δικαιώματα των πτυχιούχων. Επιπρόσθετα, ο φοιτητής με την υποβάθμιση της αξίας του πτυχίου, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην ανταγωνιστική αγορά εργασίας, είναι αναγκασμένος να αναβαθμίσει το πτυχίο του με επί πληρωμή μεταπτυχιακές σπουδές. Είναι ξεκάθαρο, ότι η διάσπαση του ενιαίου πτυχίου συντελεί στη δημιουργία εξειδικευμένων αποφοίτων με κατακερματισμένο γνωστικό υπόβαθρο, οι οποίοι θα στελεχώνουν συμπληρωματικά την αλυσίδα παραγωγής μιας επιχείρησης.
Όλα αυτά ενσαρκώνονται στο νόμο Γαβρόγλου, ο οποίος βαθαίνει τη σύνδεση του πανεπιστημίου με τις αναδυόμενες επιχειρηματικές τάσεις. Δημιουργούνται έτσι πλασματικές ανάγκες και ένας ολόκληρος εκπαιδευτικός μηχανισμός που θα τις υπηρετεί. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση συγκρότησης του Τμήματος Αγροτουρισμού στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο.
Παράλληλα μειώνεται ο αριθμός εισαχθέντων από τα τεχνικά λύκεια στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η κατάρτιση τους περιορίζεται σε διετή προγράμματα που σκοπό έχουν την άμεση εκπαίδευσή τους για να χρησιμοποιηθούν ως το πλέον υποτιμημένο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.
Το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών τελεί υπό κατάληψη με απόφαση φοιτητικού συλλόγου από τις 24/10. Εμείς από τη μεριά μας δεν αναγνωρίζουμε τα όργανα του Φοιτητικού συλλόγου ως πεδίο συνδιαμόρφωσης και συλλογικοποιήσης. Θεωρούμε πως οι καταλήψεις αποτελούν ένα εργαλείο αγώνα ενάντια σε αυτό το σαθρό καπιταλιστικό σύστημα υπό την προϋπόθεση ότι πηγάζουν από οριζόντιες αντιιεραρχικές δομές. Οι απαντήσεις στη διαρκή και συνολική υποτίμηση των ζωών μας πρέπει να δίνονται μέσα από αδιαμεσολάβητες διαδικασίες από κρατικούς – κομματικούς φορείς. Δημιουργώντας ένα πραγματικό πεδίο αγώνα που θα συλλογικοποιεί τις αρνήσεις και θα συγκρούεται με το κράτος και το κεφάλαιο στη προοπτική της συνολικής απελευθέρωσης.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ, ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ
Αυτοοργανωμένο Στέκι Γεωπονικού
