Την Τρίτη 21 Ιανουαρίου επιτεθήκαμε σε παράρτημα του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων, συγκεκριμένα στο κτήριο της ειδικής γραμματείας κοινοτικών πόρων και υποδομών. Με αυτή την ενέργεια θέλουμε να στοχοποιήσουμε το υπουργείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση για το ρόλο που έχουν στην αγροτική πολιτική και την καταστοφική δράση τους στο αγροτικό και διατροφικό ζήτημα.
Πριν την ανάπτυξη του καπιταλισμού η ύπαιθρος αποτελούσε τον βασικό τομέα ενασχόλησης και εργασίας για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Με την άνοδο της βιομηχανίας και την παράλληλη υποτίμηση της αγροτικής παραγωγής οι άνθρωποι συσσωρεύτηκαν στα αστικά κέντρα για την αναζήτηση εργασίας. Αποτέλεσμα αυτής της συνθήκης ήταν να δημιουργηθεί η εργατική τάξη, όπου με τους φτωχούς αγρότες αποτέλεσαν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Σταδιακά η ζωή στην ύπαιθρο υποβαθμίστηκε και οι άνθρωποι που παρέμειναν εκεί θεωρούνταν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας και απομεινάρι του παλιού κόσμου. Έτσι ξεχάστηκαν και θάφτηκαν οι προαιώνιες σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που βασίζονταν οι αγροτικές κοινότητες.
Με την πάροδο των χρόνων αναδιαρθρώθηκε η ύπαιθρος, αλλά τα προβλήματα των αγροτών και το αγροτικό ζήτημα δεν επιλύθηκαν. Μπορεί οι χωρικοί να απαλλάχτηκαν από το ζυγό της δουλοπαροικίας και της φεουδαρχίας, αλλά δε βρήκαν στον καπιταλισμό κάποια όαση που τους είχαν υποσχεθεί. Παρόλο που οι φτωχοί αγρότες είναι κάτοχοι ενός μικρού τμήματος γης, δεν τους εξασφαλίζει τα αναγκαία για την επιβίωση. Τα αγροτικά προϊόντα βρίσκονται σε χαμηλή τιμή διάθεσης από τους παραγωγούς και μεγάλη τιμή πώλησης από τους μεσάζοντες, οι οποίοι καρπώνονται το μεγαλύτερο κέρδος της παραγωγής. Συγχρόνως οι μεγαλοαγρότες, οι οποίοι είναι συγκριτικά λιγότεροι, διαθέτουν τεράστιες εκτάσεις γης και εκμεταλλεύονται τους εργάτες γης, που δουλεύουν στα χωράφια τους. Επωφελούνται από τις επιδοτήσεις , αφού το 80% αυτών πηγαίνει στους μεγαλοαγρότες και σε αγροεπιχειρήσεις σε βάρος των φτωχών αγροτών που αποκλείονται από τα κριτήρια. Συχνά μάλιστα τους στερείται η αγροτική ιδιότητα μιας και είναι πολυαπασχολούμενοι και αναγκάζονται να κάνουν κι άλλες μη αγροτικές εργασίες , καθώς διαθέτουν μικρά κτήματα που δεν τους εξασφαλίζουν τα αναγκαία.
Η κατάσταση αυτή διογκώνεται και προωθείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής . Στόχος αυτής είναι η συγκεντροποίηση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων. Έτσι ενισχύεται η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας με την είσοδο αγροβιομηχανικών μονάδων και πολυεθνικών, οι οποίες αρπάζουν την γη των φτωχών αγροτών που τους εξωθούν στην εγκατάλειψη της. Παράλληλα οι τιμες των αγροτικών προϊόντων καθορίζονται από το μεγάλο κεφάλαιο (π.χ. Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) σε πολύ χαμηλά επίπεδα προς όφελος του εμποροαγροτικού τομέα και των βιομηχανιών μεταποίησης.
Ενδεικτικά ελάχιστες πολυεθνικές ελέγχουν το μεγαλύτερο ποσοστό του διεθνούς εμπορίου, όπου τα κοράκια του χρηματιστηριακού κεφαλαίου τζογάρουν στις τιμές των προϊόντων αδιαφορώντας για το αν οι άνθρωποι θα έχουν πρόσβαση στη τροφή. Απόρροια αυτής της κατάστασης είναι το παγκόσμιο πρόβλημα επισιτισμού όπου 30 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε χρόνο. Αυτό δεν οφείλεται στη έλλειψη παραγωγής, αλλά κυρίως λόγω του συστήματος διανομής της τροφής. Τραγική ειρωνεία είναι ότι χώρες που έχουν από τις μεγαλύτερες παραγωγές όπως η Ινδία, μαστίζεται τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού τους από τη πείνα.
Ωστόσο το διατροφικό πρόβλημα δεν έχει να κάνει μόνο με τη τιμή των τροφίμων αλλά και με τη ποιότητα τους. Τα γεωργικά προϊόντα αποτελούν ένα χημικό κοκτέιλ από φυτοφάρμακα, παρασιτοκτόνα, λιπάσματα, ορμόνες και εντομοκτόνα. Εταιρίες πλουτίζουν έχοντας το μονοπώλιο των φυτοπροστατευτικών προϊόντων και των αγροτικών εφοδίων που είναι αναγκαία για να αναπτυχθούν οι ποικιλίες υβρίδια. Είναι γεγονός ότι οι μονοκαλλιέργειες και τα υβρίδια διαβρώνουν το γονιδιακό απόθεμα και διαταράσσουν την βιοποικιλότητα και την ισορροπία των οικοσυστημάτων. Η γη ρυπαίνεται από όλες αυτές τις αθρόες εισροές χημικών ουσιών που μεταφέροντα και διαχέονται μέσα από τον υδροφόρο ορίζοντα χιλιόμετρα μακριά. Οι σπόροι που άνηκαν αιώνες στα χέρια των καλλιεργητών και αποτελούσαν τις παραδοσιακές ποικιλίες, μεταφέρθηκαν στις πολυεθνικές (π.χ. Bayer), οι οποίες τους πατεντάρουν ή τροποποιούν γενετικά και τους θεωρούν ιδιοκτησία τους.
Σε αντίθεση με όσους υποστηρίζουν ότι οι αγρότες αποτελούν νεκρό κοινωνικό κομμάτι, οι ίδιοι βρίσκονται συχνά στο επίκεντρο της ιστορίας . Οι αγροτικές εξεγέρσεις, συνόδευαν την παγκόσμια ιστορία ανά τους αιώνες Στον ελλαδικό χώρο οι αγώνες των αγροτών ήταν απτό τις πιο μαζικές και επικίνδυνες αντιδράσεις. Ενδεικτική είναι η εξέγερση του Κιλελέρ το 1910 από τους αγρότες και ακτήμονες κολίγους ενάντια στους τσιφλικάδες και την κυβέρνηση που τους έδιωξαν απ’ τη γη τους. Είχε προηγηθεί το 1907 η δολοφονία του αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα (σοσιαλιστή αναρχικών τάσεων) από τους επιστάτες των τσιφλικάδων στον Πυργετό. Όπως και οι αγώνες των καπνεργατών στο Βόλο. Υπό τον φόβο μίας γενικής εξέγερσης και επανάστασης (μόλις είχε συμβεί και η Οκτωβριανή) ο Ελευθέριος Βενιζέλος ψήφισε την αγροτική μεταρρύθμιση το 1917 για να κατευνάσει τους αγρότες, χωρίς όμως να επιλυθεί πραγματικά το αγροτικό ζήτημα που τροφοδοτείται όσο υπάρχουν ταξικές αντιθέσεις. Στα Τρίκαλα επίσης το 1925 ο κοινός αγώνας εργατών και αγροτών οδήγησε σε λαϊκή εξέγερση ενάντια στα συμφέροντα των πλουσίων και της εκκλησίας που υφάρπαζαν τη γη και τους εκμεταλλεύονταν.
Οι αγώνες των αγροτών και όλων των καταπιεσμένων παραμένουν αδικαίωτοι και επίκαιροι. Είτε δούλοι, είτε δουλοπάροικοι, είτε μισθωτοί σκλάβοι ποτέ δεν θα δούμε την ελευθερία όσο η κοινωνία κηδεμονεύεται από το κράτος και λίγοι ζουν παρασιτικά και εις βάρος των φτωχών–τόσο στις πόλεις, όσο και στην ύπαιθρο-.Μέσα από τους κοινούς αγώνες των κατώτερων κοινωνικών τάξεων, αγροτών και εργατών για μία επαναστατική κοινωνική αλλαγή μπορεί να σχεδιαστεί η παραγωγή για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι για το κέρδος. Με την απαλλοτρίωση όλων των μεγάλων ιδιοκτησιών γης και την μεταφορά στα χέρια των κοινοτήτων και των αγροτών που θα τις καλλιεργούν συλλογικά και σε πλαίσια αλληλεγγύης. Με την κατάργηση των μεσαζόντων και κάθε λογής κερδοσκόπων, όπου η τροφή θα διανέμεται απευθείας σε όλους τους ανθρώπους και θα ναι απαλλαγμένη από όλες τις χημικές και καρκινογόνες ουσίες. Σε έναν κόσμο από εμάς για εμάς, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
Αναρχικό Στέκι Γεωπονικού
Υ.Γ Όσο για τον υπουργό «κύριο» Βορίδη που καταδίκασε την επίθεση μας, να του υπενθυμίσουμε ότι 12 χιλιάδες δεν βγάζει ετησίως μια ολόκληρη οικογένεια στην σύγχρονη ελλάδα. Στην επομένη παρέμβαση μας θα του φέρουμε εμείς μια βασιλόπιτα να φάει με τα υπόλοιπα λαμόγια.
